คืนไร้ดาว พราวแสง แห่งห้วงหน
นภาดล เปลี่ยนสี ที่หม่นหมอง
หมู่เมฆดำ คล้ำคล้อย ลอยละออง
ทั่วทั้งท้อง ฟ้านี้ สีมืดมอ
ให้คิดถึง ซึ่งคน ที่ห่วงหา
ให้อุรา พาคิด นิจจาหนอ
ให้ห่างไกล ไร้นุช สุดทางรอ
โอ้ล่ะหนอ เจ้าลับ ไม่กลับมา
หมู่ดารา คงรู้ จึงสู้หม่น
ผิว่าคน ไกลห่าง ทางนั้นหนา
จักรับรู้ หมู่ปวง ดวงดารา
ดลใจยา พานาง นำทางจร
กลับมาเถิด นวลน้อง พี่ต้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บ กายา อุราร้อน
แม่เนื้อเย็น คือดวง ตะวันรอน
กลับมาถอน ความมืดมิด ที่ปิดใจ
------------------------------
นภาดล เปลี่ยนสี ที่หม่นหมอง
หมู่เมฆดำ คล้ำคล้อย ลอยละออง
ทั่วทั้งท้อง ฟ้านี้ สีมืดมอ
ให้คิดถึง ซึ่งคน ที่ห่วงหา
ให้อุรา พาคิด นิจจาหนอ
ให้ห่างไกล ไร้นุช สุดทางรอ
โอ้ล่ะหนอ เจ้าลับ ไม่กลับมา
หมู่ดารา คงรู้ จึงสู้หม่น
ผิว่าคน ไกลห่าง ทางนั้นหนา
จักรับรู้ หมู่ปวง ดวงดารา
ดลใจยา พานาง นำทางจร
กลับมาเถิด นวลน้อง พี่ต้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บ กายา อุราร้อน
แม่เนื้อเย็น คือดวง ตะวันรอน
กลับมาถอน ความมืดมิด ที่ปิดใจ
------------------------------
อาทิตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
