[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

เรื่องของฉัน จะอ้างวางทีท่า
จะสรรหาอะไรใส่เสนอ
จะครวญคร่ำพร่ำวอนกลอนละเมอ
มาชะเง้อทำไมใครใช้มา

เรื่องของฉัน ฉันหวังตั้งประสงค์
เจตจำนงสืบสานงานภาษา
ใช่ขุ่นเคืองผู้ใดไปร้องท้า
จำนรรจาหาเหตุทุเรศคน

เรื่องของฉัน ฉันรู้อยู่แก่จิต
มันเป็นสิทธิ์ของเธอที่เพ้อบ่น
ฉันจะบอกใบ้ใครก็ใจจน
ดูเธอสนใจจังยังกับทนาย

เรื่องของฉัน ฉันแสร้งตบแต่งเรื่อง
เธอสิ้นเปลืองหรือไรสิ่งใดหาย
เรื่องหลอกเด็กถนัดนักรักมากมาย
ไม่เหมือนชายซ้ายโด่งริมโขงแดน

เรื่องของฉัน ฉันชอบมอบความรู้
เก็บไว้อยู่ลำพังชังเหลือแสน
โบราณย้อนกลอนเก่าเราขาดแคลน
มีแบบแผนปรากฏกำหนดไว้

เรื่องของฉัน จะเพ้อเธอมาเกี่ยว
พูดคดเคี้ยวอ้อมโอบแล้วโฉบใส่
หลงรักฉันเข้าแล้วเต็มหัวใจ
บอกว่ากลอนพาไป..ใครเชื่อคะ?

 

"กานต์ฑิตา"
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

กลอนอย่างนี้ ขี้ตู่ผู้เสนอ
ฟังจากเธอเผลอไผลไล่เรียงดะ
อ้างโน่นนี่ที่แท้แน่เลยนะ
กลอนไหนจะพาไป..ไม่ใช่คน

กลอนอย่างนี้ มีแขวะคอยแคะค่อน
กลอนรองบ่อนอย่างเราต้องเศร้าหม่น
เขียนกลอนวางห้ามใครเข้าไปยล
ชะเง้อแลหน้ามน..บ่นรำคาญ

กลอนอย่างนี้ นี่หรือคือสอนสั่ง
หวงกันจังหวังใดใครสืบสาน
ครูปากจัดขัดแค้น..แพ่นกะบาล
ลูกศิษย์ลาน งันงก ตกใจครู

กลอนอย่างนี้ เลือกศิษย์ตามพิศวาส
กลอนผูกขาดหนุ่มหล่อยอคุณหนู
พูดกับศิษย์คะ,ขา..น่าเอ็นดู
แสนอดสู..ตัวเรา เขาด่าเปิง

กลอนอย่างนี้ มีเงื่อนและมีแง่
กลอนเก่าแก่แลลับจับเถลิง
ไว้หลอกล่อผู้ใฝ่ให้ร่าเริง
ล้วนแต่เชิงของครู..ฉันรู้ทัน

กลอนอย่างนี้ กลอนครู ดูโอ้อวด
อกร้าวรวดปวดปลง เพราะหลงหัน
ติดบ่วงครูรู้ไหม..ใจรำพัน
เนิ่นนานวัน..คิดถอนตัว..กลัวครูตี..

"บ้านริมโขง"

๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕