.jpg)
*****มิอาจแสร้ง*****
มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่รัก
เพราะตระหนัก ดวงจินต์ ถวิลหา
แม้เพียงช่วง แห่งวาน กาลเวลา
จะนำพา ห่างเหิน ยากเมินมอง
ด้วยดวงใจ ใฝ่ถึง ตราตรึงติด
พรหมลิขิต ขีดเส้น ไม่เป็นสอง
เพียงหนึ่งเดียว เกี่ยวมั่น สัมพันธ์ปอง
ร่วมประคอง เคียงขวัญ มิผันแปร
มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่หวง
เพราะทั้งห้วง หทัย ใฝ่แยแส
มิใช่เพียง เดินผ่าน มิหันแล
แต่..ดวงแด มอบขวัญ อย่างมั่นคง
[/font][/size]
โอ้..ว่ารัก ปักทรวง อยู่ห้วงลึก
ความรู้สึก ตรึกเตือน เยือนประสงค์
ฤทัยเผย เปรยคำ บอกย้ำตรง
จะดำรง รักมั่น ...นั้นเพียงเธอ.....
"สุนันยา"
[/font][/size][/color]โอ้ซอกทรวง ดวงใจ ดั่งใยแก้ว
เมื่อแตกแล้ว แก้วใจ คงไผลเผลอ
ยากประติด คิดคบ ประจบเจอ
แหลกพร่าเบลอ เหมือนตา ยามฝ้าฟาง
แต่กระนั้น ครั้นใจ ยังใฝ่คิด
ถึงหมดสิทธิ์ สิ้นศักดิ์ รอยรักหมาง
จะลี้จร จากใจ คงไร้ทาง
ด้วยติดบ่วง ห้วงนาง สุรางค์งาม
อันศรรัก ปักฤทธิ์ ช่างพิษร้าย
แม้นพังพลาย ยื้อยุด มาฉุดหาม
หาเคลื่อนคิด จิตหลง รสนงราม
แหลมดงหนาม ใจเห็น เป็นปทุม
แม้นสิ้นลม จมดิน มิสิ้นรัก
แม้นโดนผลัก ตกเหว เปลวไฟสุม
แม้นคมดาบ ฟาดโหม มาโรมรุม
นวลเนื้อนุ่ม พิศวาส มิอาจลืม
[/color][/size]
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
