๏ มิอาจแสร้ง แกล้งทำ ว่าช้ำแล้ว
ยังไม่แคล้ว รักเธอ เสมอไหน
รักเธอมาก มากยิ่ง กว่าสิ่งใด
รักกว่าใคร ใจฝัน รำพันคณึง
๏ มิอาจแสร้ง แกล้งจิต ว่าคิดจด
ทรยศ เธอไหน ไม่เคยถึง
เธอจะเกลียด เดียดใด ใจรำพึง
ใจฉันจึง รักเธอ เพ้อรำพัน
๏ มิอาจแสร้ง แกล้งใจ ให้ลืมนึก
ยังคงตรึก นึกอยู่ รู้วสันต์
ใจของเรา เฝ้ามอง น้องลาวัลย์
ยังคงฝัน ว่าสองเรา เฝ้ารักเอย
๏ มิแสร้งทำ ช้ำหม่น ให้คนหมิ่น
เพราะดวงจินต์ ไม่สิ้นรัก ปักใจเผย
สลักคำ พร่ำลง ยังคงเปรย
ดั่งที่เคย มีเรา เคล้าเคลียคลึง
๏ มิแสร้งทำ ย้ำกล่าว คราวรักก่อ
จะไม่ท้อ รอผล คนคิดถึง
แม้นผ่านผัน วันวาน อันตราตรึง
ยังคะนึง พึงหมาย มิหน่ายรอ
๏ มิแสร้งทำ อำพราง ระหว่างเฝ้า
คอยหยอกเย้าเคล้าเคียง ร่วมเรียงขอ
มีสองเรา เนานาน หวานพะนอ
อยูร่วมคลอ เคียงขัวญ ทุกวันคืน...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
