..."แด่..เธอนักล่าฝัน"...
เธอวาดฝันเอาไว้อย่างสวยหรู
หลายปีสู้ตะกายตามหาฝัน
แม้โชคร้ายได้น้ำตาเป็นรางวัล
เธอยังบอก..ช่างมัน ฉันไม่แคร์
ไม่เข็ดกับหนามแหลมที่แทงทิ่ม
ไม่เข็ดกับรอยยิ้มพ่วงร่างแห
ไม่เข็ดกับความช้ำย่ำดวงแด
ไม่เข็ดกับบาดแผลรอบรอบทรวง
..
"..ทุกบาดแผลไม่นานมันก็หาย
ยังไม่ตายหรอกหนาอย่าเป็นห่วง
ชาตินี้ไม่สมหวังไม่โทษดวง
ก่อนโรยร่วงขอล่าฝันจนวันตาย.."
..
นั่นล่ะ..คือปณิธานของเธอ
ฟังเหมือนคำเพ้อเจ้อน่าเบื่อหน่าย
แต่แฝงความมุ่งมั่นเกินบรรยาย
จนฉันรู้สึกอาย...เมื่่อได้ยิน...
(ละอาย...ที่จิตมุ่งมั่นล่าฝัน..มีไม่เท่าเธอ)
...ส.เชื้อจันทร์...
๑๑ พ.ย. ๕๕
หลายปีสู้ตะกายตามหาฝัน
แม้โชคร้ายได้น้ำตาเป็นรางวัล
เธอยังบอก..ช่างมัน ฉันไม่แคร์
ไม่เข็ดกับหนามแหลมที่แทงทิ่ม
ไม่เข็ดกับรอยยิ้มพ่วงร่างแห
ไม่เข็ดกับความช้ำย่ำดวงแด
ไม่เข็ดกับบาดแผลรอบรอบทรวง
..
"..ทุกบาดแผลไม่นานมันก็หาย
ยังไม่ตายหรอกหนาอย่าเป็นห่วง
ชาตินี้ไม่สมหวังไม่โทษดวง
ก่อนโรยร่วงขอล่าฝันจนวันตาย.."
..
นั่นล่ะ..คือปณิธานของเธอ
ฟังเหมือนคำเพ้อเจ้อน่าเบื่อหน่าย
แต่แฝงความมุ่งมั่นเกินบรรยาย
จนฉันรู้สึกอาย...เมื่่อได้ยิน...
(ละอาย...ที่จิตมุ่งมั่นล่าฝัน..มีไม่เท่าเธอ)
...ส.เชื้อจันทร์...
๑๑ พ.ย. ๕๕