เสียงลมล่องท้องฟ้าในครานี้
ไร้แสงยามราตรีที่เฝ้าฝัน
นอกหน้าต่าง มืดมิดสนิทวัน
พาใจคนหวั่นหวั่นเหมือนผ่านมา
นั่งตัวตรงลงร่างปลายดินสอ
ขีดเส้นคดหักงอตามประสา
นึกถึงโครงโงงงาน กาลเวลา
อนิจจา วันคืนผ่านเร็วไว
กว่าสาระสะสางจักสร่างสิ้น
แทบดับการได้ยิน เสียงสวดใส่
โลกทั้งโลกโศกเยือนอยู่รำไร
เป็นไฉนไยไม่เสร็จหนองาน
มองไปนอกหน้าต่างอ้างว้างนัก
ไร้ดาวใดให้พักสายตาสาน-
ลงตรงที่ใจคนหม่นดวงมาน
หวังว่าคงไม่นานได้พบดาว
ไร้แสงยามราตรีที่เฝ้าฝัน
นอกหน้าต่าง มืดมิดสนิทวัน
พาใจคนหวั่นหวั่นเหมือนผ่านมา
นั่งตัวตรงลงร่างปลายดินสอ
ขีดเส้นคดหักงอตามประสา
นึกถึงโครงโงงงาน กาลเวลา
อนิจจา วันคืนผ่านเร็วไว
กว่าสาระสะสางจักสร่างสิ้น
แทบดับการได้ยิน เสียงสวดใส่
โลกทั้งโลกโศกเยือนอยู่รำไร
เป็นไฉนไยไม่เสร็จหนองาน
มองไปนอกหน้าต่างอ้างว้างนัก
ไร้ดาวใดให้พักสายตาสาน-
ลงตรงที่ใจคนหม่นดวงมาน
หวังว่าคงไม่นานได้พบดาว