บินหลาหลงไพร..อยู่ไหนหนอ
เฝ้ารอ..เจ้าไปลับ ไม่กลับบ้าน
เกรงเจ้าถูกลวง..หม่นดวงมาน
สงสารเจ้านักปีกหักซม
เกาะคอนนอนเดี่ยวเจ้าเปลี่ยวไหม
หรือใครรังแกจนแดขม
สั่นหนาวร้าวรอนอ่อนระทม
ผ้าห่มกลางดง..คงไม่มี
แสงดาวดารดาษพาดกลางสรวง
ห่วงหวงคนไกลใจริบหรี่
ฝากเดือนเด่นดวงทวงถามที
ไมตรีฝากไป..คงไม่ได้รับ
ดึกแล้ว..บินหลา..กลับมาเถิด
คนหวังเหวิดเศร้าใจไม่ได้หลับ
เรไร หริ่งหรีด กรีดปีกรับ
ลำนำขับข้ามฟ้ามาห่มเธอ
แซมค่ะ
หนาวมาฟ้าใหม่ใจฮึกเหิม
แรงเพิ่มปีกกล้าบินหลาเผลอ
ท่องเทือกบรรทัดถึงกะเปอร์
เจอะเจอนกนางกลางพนา
เกาะกิ่งกำซำปากไซร้ขน
หน้ามนแน่งน้อยด้อยชันษา
หัวหางย่นยู่ดูอ่อนล้า
ใบหน้าหม่นหมองสิ้นยองใย
ปีกหุบผลุบลงเกาะตรงข้าง
เยื้องย่างถามว่าจะไปไหน
เทาดงปั่นป่วนเรรวนใจ
ตอบไปตามตรงว่าหลงคอน
ปักษาคิดตรงบินลงตรัง
ละล้าละลังห่วงเจ้าหล่อน
ทิ้งไว้เดียวดายคล้ายตัดรอน
จำอ้อนฝากความตามสายลม
เฝ้ารังให้ดีปักษีจ๋า
ไม่นานหรอกหนาจะสุขสม
ปลอบนางพอคลายหายระทม
รีบลอยลมสู่ "ลิบง"โปรดจงรอ
เนิน จำราย
แรงเพิ่มปีกกล้าบินหลาเผลอ
ท่องเทือกบรรทัดถึงกะเปอร์
เจอะเจอนกนางกลางพนา
เกาะกิ่งกำซำปากไซร้ขน
หน้ามนแน่งน้อยด้อยชันษา
หัวหางย่นยู่ดูอ่อนล้า
ใบหน้าหม่นหมองสิ้นยองใย
ปีกหุบผลุบลงเกาะตรงข้าง
เยื้องย่างถามว่าจะไปไหน
เทาดงปั่นป่วนเรรวนใจ
ตอบไปตามตรงว่าหลงคอน
ปักษาคิดตรงบินลงตรัง
ละล้าละลังห่วงเจ้าหล่อน
ทิ้งไว้เดียวดายคล้ายตัดรอน
จำอ้อนฝากความตามสายลม
เฝ้ารังให้ดีปักษีจ๋า
ไม่นานหรอกหนาจะสุขสม
ปลอบนางพอคลายหายระทม
รีบลอยลมสู่ "ลิบง"โปรดจงรอ
เนิน จำราย