อันความรัก ชักพา น้ำตาตก
เสียวในอก ฟกช้ำ ระกำปรี่
แต่ทำไม ยังรัก ยังภักดี
มิเห็นมี ใครนั้น พลันหักใจ
อันความรัก กี่หน ที่ทนฝัน
ร้าวจาบัลย์ หันเห จนเป๋ได้
รู้ว่าทุกข์ บุกบั่น มิทันใด
ก็ลืมไป หมดสิ้น ใจภินท์พัง
เห็นฟูมฟาย พ่ายรัก จมปรักใหญ่
นอนร้องไห้ หลายครา อุราคลั่ง
เจ็บแทบบ้า ล้าแรง แห่งชีวัง
ดันทุรัง รักต่อ มิท้อเลย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
