แสนอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวไร้เกลียวรัก
อกจึงหักหม่นหมองไม่ผ่องใส
โฆษณาในทีวีมีดื่นไป
กินเท่าไรก็ไม่ชื่นยังขื่นทรวง
ทั้งยาดองยาดียาผีบอก
สมุนไพรใส่ดอกกลีบบัวหลวง
ทั้งน้ำผึ้งเดือนเจ็ดที่เด็ดดวง
ยาทั้งปวงกินไปไม่ได้ความ
แต่วันไหนได้เห็นใบหน้าน้อง
พี่ยิ้มย่องผ่องใสใจวาบหวาม
เอ็นโดฟินรินรดใจงดงาม
อยากติดตามทรามวัยด้วยใจปอง
เพราะเรารักเขามากจึงอยากพบ
ไยลี้หลบหน้าหายพาใจหมอง
วิตามินแห่งใจที่ใฝ่ครอง
เสพติดน้องเสียแล้วนะแก้วตา
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
