สายลมพัดผันผ่านข้ามม่านเมฆ
ดุจดั่งเสกความรักให้ใจฝันหวาน
สายลมแผ่วแว่วดังฟังกังวาน
เปรียบเหมือนม่านมาบังเนื้อละมุน
วันเดือนปีมีเปลี่ยนเวียนวนวก
เมื่อปีเก่าชะตาตกแทบหัวหมุน
เกิดปัญหามาเดือดร้อนด้วยบาปบุญ
ต้องวายวุ่นปวดร้าวเศร้าทรวงใน
เมียล้มหายตายจากมิคืนกลับ
นางลาลับลืมพี่ไปอยูที่ไหน
จะสืบถามตามหายอดยาใจ
สุขหรือไม่ปล่อยให้พี่นี้เฝ้าคอย
โลกหมุนวนคนลาลับกลับบ้านเก่า
คิดถึงเจ้าทรามวัยใจเหงาหงอย
พี่ยังคิดถึงนวลอนงค์คงใจลอย
รักน้อยหน่อย..แต่เกินร้อย.พลอยเศร้าใจ
ริน ดอนบูรพา
๔ พ.ย.๕๕
ดุจดั่งเสกความรักให้ใจฝันหวาน
สายลมแผ่วแว่วดังฟังกังวาน
เปรียบเหมือนม่านมาบังเนื้อละมุน
วันเดือนปีมีเปลี่ยนเวียนวนวก
เมื่อปีเก่าชะตาตกแทบหัวหมุน
เกิดปัญหามาเดือดร้อนด้วยบาปบุญ
ต้องวายวุ่นปวดร้าวเศร้าทรวงใน
เมียล้มหายตายจากมิคืนกลับ
นางลาลับลืมพี่ไปอยูที่ไหน
จะสืบถามตามหายอดยาใจ
สุขหรือไม่ปล่อยให้พี่นี้เฝ้าคอย
โลกหมุนวนคนลาลับกลับบ้านเก่า
คิดถึงเจ้าทรามวัยใจเหงาหงอย
พี่ยังคิดถึงนวลอนงค์คงใจลอย
รักน้อยหน่อย..แต่เกินร้อย.พลอยเศร้าใจ
ริน ดอนบูรพา
๔ พ.ย.๕๕
...ชายระกำ กล้ำกลืน ทั้งขื่นขม
เฝ้าตรอมตรม ในทรวง เศร้าห่วงไห้
ถึงนางลา มิกลับ ผู้ลับไกล
ทิ้งชายใจ หวั่นหวน คร่ำครวญนาน...
...ใจเริ่มวาบ ทาบวาง ในทางห่วง
ใจทั้งดวง นิ่งพิศ ตามคิดขาน
อยากเข้าเอา ใจช่วย กล่อมด้วยมาน
กระซิบผ่าน ห้วงฟ้า ว่าอย่าตรอม...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
