[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

............ หนีไม่ทัน
..............

เมื่อต้นปีก่อนโน้นมีคนสวย
มาอยู่ด้วยบ้านกลอนในตอนนั่น
สงบเสงี่ยมเจียมตนสนใจพลัน
คิดถึงวันจะต่อล้อเล่นกลอน

มีอ่อนน้อมถ่อมใจหลายบทบาท
เริ่มขยาดแต่นั้นด้วยขวัญอ่อน
ทั้งหนึ่งปีฉันหนีที่ซุกซอน
ด้วยตัวหล่อนหลงผิดคิดสู้มวย

เหมือนพ่อไก่เจอเพชรเม็ดล้ำค่า
สะดุดตาแวววาวขาวใสสวย
ประกายส่องเจิดจ้าพางงงวย
กลัวมอดม้วยจำห่างหลีกทางเดิน

รู้ตัวเองมีค่าว่าต่ำชั้น
คิดข้ามขั้นเกินตัวกลัวขวยเขิน
จำใจห่างวางท่าพาหมางเมิน
แกล้งเพลิดเพลินคุ้ยเขี่ยเรี่ยผิวดิน

สักวันหนึ่งคงสมอารมณ์หมาย
โดนฆ่าตายได้จบชีวิตสิ้น
กลายเป็นข้าวมันไก่ให้หล่อนกิน
อร่อยลิ้นของเจ้า เราภูมิใจ.

นพ
3พ.ย.55

หญิงคนนั้น นั่นหรือ คือใครหนอ
นวลละออ คงรวย สวยสดใส
พี่จึงพร่ำ จึงเพ้อ ละเมอไป
ติดอกใจ เหลือเกิน เดินตามนาง

หญิงคนนั้น เป็นมวย ด้วยใช่ไหม
เขาชื่อเรียง เสียงไร ไยพี่ต่าง
คร่ำครวญหา ตลอด กอดเอวบาง
สวยสะอาง เข้าขั้น ฝันละเมอ
พันทอง