.....................
เมื่อโลกกว้างทางไกลสุดไขว่คว้า
วันเวลาเผาใจไม่เหลือเถ้า
ดอกไม้คือนิยามของความเมา
เมื่อโลกกว้างเกินเราเข้าเด็ดดอม
" ขวด "
เมื่อโลกกว้างทางไกลสุดไขว่คว้า
วันเวลาเผาใจไม่เหลือเถ้า
ดอกไม้คือนิยามของความเมา
เมื่อโลกกว้างเกินเราเข้าเด็ดดอม
" ขวด "
เฝ้าเด็ดดมขมทรวง..เป็นห่วงหรือ
ไยเฝ้ายื้อความหลังมานั่งถนอม
ดอกไม้ใหม่หอมรวยรินกลิ่นพยอม
เลิกตรมตรอม..หาดอกใหม่ใส่แจกัน
ขวดเก่าเก่าเก็บไว้ในห้วงนึก
ช่วยตรองตรึกว่าใจคนวุ่นวนผัน
ยากกำหนดบทพ่วงบ่วงผูกพัน
แต่หัวใจของเรานั้น..ควรดูแล
เหล้าเก่า..แม้ขวดใหม่ใช่จะเปลี่ยน
ขวดวนเวียนใหม่เก่า..ก็เมาแน่
ทั้งเมาเหล้า..เมารักหนักดวงแด
เดี๋ยวหน้าแก่..หงำเหงือก..เพราะ _ _ _เมา
" แซม "
อดีตลืมสิ้นหมดแล้วรสรัก
แต่มีอุปสรรคกับรักใหม่
คนรักที่เอ็นดูอยู่ห่างไกล
ไร้นางใจใกล้ตนทนอาดูร
ดอกไม้ยากปักไว้ในขวดเก่า
เพียงรสเหล้าไหลรินไม่สิ้นสูญ
เสน่หาความเมาเฝ้าเทิดทูน
เหมือนเกื้อกูลใจนักรักดอกไม้
อีกซีกโลกดอกไม้ได้บานดอก
ฟากนี้ชอกช้ำเพ้อเธออยู่ไหน
โลกสร้างความเหินห่างด้วยกว้างไกล
ขวดเก่ายากหลอมใหม่เป็นแจกัน