เช้าฝนตก อกเอ๋ย เลยเป็นไข้
ร้อนข้างใน ใจเฉา เราโดดเดี่ยว
ประคองตน บนทาง อ้างว้างเชียว
สุดจะเหลียว หาใคร ไร้หนทาง
สายมาหน่อย ร้อนจัด อึดอัดนัก
ขาดคนรัก ชักหม่น จนใจหมาง
สายตาทอด ออดอ้อน กลอนนวลนาง
เคยมีบ้าง บางใคร ในฤดี
พอตกบ่าย ท้องฟ้า พาสับสน
เมฆลอยวน อลอึง จึงหลีกหนี
คล้ายเตือนตน จนใจ ในชีวี
ไร้ผู้ซึ่ง ปรานี มีเตตา
ตกตอนค่ำ ไอหนาว พราวพร่างพรม
ทั้งสายลม พัดผ่าน สะท้านหนา
เย็นยะเยือก ขั้วใจ ใครเยียวยา
ขื่นชีวา หน้าหนาว สาวคร่ำครวญ
ยิ่งดึกดื่น ฝืนผัน หันหลังแนบ
พักพิงแอบ ข้างหมอน นอนไห้หวน
ผ้าห่มนวม สวมทับ กลับรัญจวน
ฤทัยป่วน ด่วนเจ็บ เหน็บทรวงใน
จะฝนตก แดดจัด ลมพัดหนาว
คงถึงคราว ดวงแด แย่แล้วไหม
จะกี่ฝน กี่ร้อน ยังอ่อนใจ
จะปีใหม่ ปีเก่า เราเหมือนเดิม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
