รักเคยหวานเลยผ่านไปไม่หวนกลับ
ล่วงลาลับลอยล่องไกลไม่ขัดขวาง
เจ้ามาหนีปล่อยให้พี่นี้ครวญคราง
นอนอ้างว้างอาวรณ์ตอนชรา
สามสิบปีที่รักกันมันจบสิ้น
เหลือเพียงกลิ่นรอยรักนั้นขวัญผวา
ต่างแยกย้ายต้องกลายกลับเป็นน้ำตา
ไหลท่วมฟ้าละเลงดินสิ้นกันที
ด้วยหัวใจขาดเยื่อใยอาลัยรัก
แม้นแตกหักขาดวิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
ขออำนวยอวยชัยให้โชคดี
ขออย่ามี..โกรธาถึงชาติหน้าเลย
ริน ดอนบูรพา
๓ พ.ย.๕๕
ล่วงลาลับลอยล่องไกลไม่ขัดขวาง
เจ้ามาหนีปล่อยให้พี่นี้ครวญคราง
นอนอ้างว้างอาวรณ์ตอนชรา
สามสิบปีที่รักกันมันจบสิ้น
เหลือเพียงกลิ่นรอยรักนั้นขวัญผวา
ต่างแยกย้ายต้องกลายกลับเป็นน้ำตา
ไหลท่วมฟ้าละเลงดินสิ้นกันที
ด้วยหัวใจขาดเยื่อใยอาลัยรัก
แม้นแตกหักขาดวิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
ขออำนวยอวยชัยให้โชคดี
ขออย่ามี..โกรธาถึงชาติหน้าเลย
ริน ดอนบูรพา
๓ พ.ย.๕๕