.jpg)
เวลาต่าง บางครั้ง จึงนั่งคิด
ใช่เรื่องผิด ที่ไหน ใจหวงแหน
ถึงสุดหล้า ฟ้าไกล ไยคลอนแคลน
รักแนบแน่น เต็มทรวง ไม่ร่วงโรย
ต่างเวลา ฟ้ากั้น อย่าหวั่นไหว
ส่งแรงใจ ไปถึง ซึ้งจริงโหวย
โทรศัพท์ ฉับพลัน ดั้นแดโดย
น้ำค้างโปรย สื่อผ่าน ม่านเรือนใจ
แม้โศกเศร้า เฝ้าถาม ตามทุกช่วง
ไม่ต้องห่วง ห้วงลึก รู้สึกได้
ภาษารัก ถักถ้อย ร้อยแรงไป
ภาษาใจ ใส่ทับ ประดับยล
ถึงห่างไกล ใต้หล้า ต้องคว้าไขว่
บันดาลให้ ได้พบ ประสบผล
เนื้อคู่ไชร้ ไม่แคล้ว แววต้องมนต์
ผูกกมล สองดวง พ่วงสัมพันธ์
เวลาต่างยังรักนักดอกไม้
แม้ห่างไกลเกินคว้าใต้ฟ้านั่น
อยู่สุดหล้าฟ้ากว้างห่างรักกัน
ไม่เคยห่างใจมั่นสัมพันธ์ใจ
โศกเศร้าทุกยามใจในสำนึก
ความห่างไกลบาดลึกรู้สึกได้
ส่งภาษาเรียงร้อยอาจน้อยไป
ด้วยห่างไกลรักมั่นยากมั่นรัก
ต่างเวลาฟ้ากั้นยิ่งหวั่นไหว
ต่างแต่ใจต่างฝันอันต่างหลัก
ต่างอยู่ห่างไกลนั้นต่างกันนัก
ต่างทายทักใครอื่นอีกหมื่นพัน
มีเพียงหนึ่งดอกไม้ในขวดเก่า
ที่รสเหล้าจำแลงแปลงเป็นฝัน
ดอกไม่อื่นไม่ชื่นใจไม่สำคัญ
ดอกไม้นี้เท่านั้นที่มั่นใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
