เพราะไร้ค่าเพียงแค่แจกันแก้ว
ไม่วาวแววสำหรับรองรับขวัญ
ชาตินี้จึงขมขื่นทุกคืนวัน
มีดอกไม้ในฝันประดับแทน
ขวดเก่าค่าไม่ถึงซึ่งแจกัน
ดอกไม้นั้นเลอค่านานับแสน
งามเกินปักขวดเก่าเข้ารำแพน
เหมือนนกยูงแร้นแค้นหาคู่ใจ
ดอกไม้อยู่ห่างมากอีกฟากโลก
เพียงดอกโศกขวดเก่าเก็บเอาไว้
ดอกไม้ในขวดเก่าเฝ้าฝันไป
เพราะเป็นไปไม่ได้ในความจริง