คนที่ว่าง นั่งหาว มายาวยืด
ไยจางจืด มิจอง มองถี่ถ้วน
ปล่อยให้รอ ร้อนรน จนเรรวน
นี่ก็จวน จะใกล้ วัยชรา
สาวเหลือน้อย คอยคู่ อยู่เดี่ยวโดด
ยังเป็นโสด ใจจิต อยากคิดหา
ใครสักคน เคียงใกล้ ร่วมชายคา
สุขอุรา ยามเฒ่า เฝ้าเอาใจ
แต่มิมี ใครมอง ต้องคิดหนัก
ชาตินี้คง ขาดรัก ฤาไฉน
แปลกเหลือดี มีเจ้าของ คนจองไย
แล้วทำไม คนอย่างเรา เขาจึงเมิน
ไยจางจืด มิจอง มองถี่ถ้วน
ปล่อยให้รอ ร้อนรน จนเรรวน
นี่ก็จวน จะใกล้ วัยชรา
สาวเหลือน้อย คอยคู่ อยู่เดี่ยวโดด
ยังเป็นโสด ใจจิต อยากคิดหา
ใครสักคน เคียงใกล้ ร่วมชายคา
สุขอุรา ยามเฒ่า เฝ้าเอาใจ
แต่มิมี ใครมอง ต้องคิดหนัก
ชาตินี้คง ขาดรัก ฤาไฉน
แปลกเหลือดี มีเจ้าของ คนจองไย
แล้วทำไม คนอย่างเรา เขาจึงเมิน
"ดิน"
ไม่เคยเมิน เหินห่าง ร้างไปไหน
ไม่กล้าเอ่ย เผยความใน ใจมันเขิน
ไม่กล้า เผยอตัว กลัวเธอเมิน
ไม่กล้าเดิน เข้าไปใกล้ ใจกังวล
เห็นเธอมี หนุ่มหนุ่ม มารุมล้อม
คนเนื้อหอม หน้าใส ใครไม่สน
มีแต่คน หมายปอง จองหน้ามล
แล้วมาบ่น คนเขาเมิน ไม่เพลินตา
เฝ้ามองอยู่ รู้เห็น เป็นประจักษ์
มีคนรัก เป็นร้อย คอยห่วงหา
ฉันมันคน ชนชั้นน้อย ด้อยราคา
จึงไม่กล้า เสนอตัว กลัวเธอเมิน
ชลนา ทิชากร
ไม่กล้าเอ่ย เผยความใน ใจมันเขิน
ไม่กล้า เผยอตัว กลัวเธอเมิน
ไม่กล้าเดิน เข้าไปใกล้ ใจกังวล
เห็นเธอมี หนุ่มหนุ่ม มารุมล้อม
คนเนื้อหอม หน้าใส ใครไม่สน
มีแต่คน หมายปอง จองหน้ามล
แล้วมาบ่น คนเขาเมิน ไม่เพลินตา
เฝ้ามองอยู่ รู้เห็น เป็นประจักษ์
มีคนรัก เป็นร้อย คอยห่วงหา
ฉันมันคน ชนชั้นน้อย ด้อยราคา
จึงไม่กล้า เสนอตัว กลัวเธอเมิน
ชลนา ทิชากร