หากเป็นเธอ เผลอใจ ไปเต็มร้อย
เดินเกี่ยวก้อย คล้องแขน แทนเสนอ
รักตราตรึง มานาน พานละเมอ
ถึงขั้นเพ้อ นะเจ้า โปรดเข้าใจ
หากเป็นเธอ แล้วไซร้ รักใหญ่หลวง
เพียงอย่าลวง ดวงแด จักแย่ได้
ด้วยอ่อนล้า เหลือหลาย คล้ายหมดไฟ
มองทางใด ให้ท้อ ห่อเดียวดาย
เหมือนเดินเดี่ยว เปลี่ยวจิต คู่คิดหมาง
ร้องครวญคราง อย่างไร ไร้ความหมาย
แสนอ้างว้าง ว้าเหว่ กลางเลทราย
น้ำตาพราย พร่างพรู อยู่ในทรวง
จะก้าวต่อ หนอเรา ก้าวไม่ไหว
แดดเผาไหม้ ใจเฉา เข้าทุกช่วง
คล้ายหมดแรง แล้งนัก รักหลอกลวง
ให้หนักหน่วง คว้าไขว่ ฤทัยตรม
แทบสิ้นหวัง ครั้งนี้ ฤดีเศร้า
ฟ้าสีเทา เราหม่น ทนขื่นขม
เหมือนพายุ ชีวิต กรีดเฉือนคม
รอวันล่ม จมหาย ทรายบดบัง
มองเห็นมือ เธอรุด มาฉุดไว้
เติมน้ำใจ ไหลริน ไม่สิ้นหวัง
ขอขอบคุณ อุ่นเอื้อ เหลือกำลัง
เธอเหมือนดั่ง น้ำทิพย์ หยิบยื่นมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
