หยาดน้ำใจให้ดื่มยากลืมรส
ไม่มีหมดจดจำจนฉ่ำฝัน
ยากจะลืมปลื้มทรวงดวงชีวัน
ตราบนิรันดร์นั้นอยู่ไม่รู้เลือน
แม้นหยดนิดติดตรึงถึงไหนไหน
ทรัพย์อื่นใดไร้ค่ามาเปรียบเหมือน
กอบหมดฟ้านภาพราวทั้งดาวเดือน
ไม่ตราเตือนต้องตาให้อาทร
หมั่นหยิบยื่นคืนวันย่อมพันผูก
ช่วยกันปลูกต้นรักด้วยอักษร
รินน้ำใจให้ชื่นบานด้วยกานท์กลอน
เหมือนลิดรอนถอนรากมากระคาย...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
