เมื่อคำมั่นบั่นสองเป็นหมองหมาง
ก็ทิ้งร้างห่างรักตามอักษร
เหมือนโบยบินสิ้นสลดหมดอาทร
ลืมคำวอนอ้อนย้ำพร่ำสัญญา
คราคะนึงถึงคำยิ่งย้ำเจ็บ
อีกรอยเหน็บเล็บประจักษ์เศร้าหนักหนา
ฝากรูปรอยคล้อยหลังทิ้งสั่งลา
ฝังวิญญาณ์ตราเตือนไม่เลือนจาง
หรือต้องทนหม่นอยู่ไม่รู้สิ้น
น้ำตารินถวิลจำย้ำหมองหมาง
เหมือนเมฆหมอกหลอกเล่นไม่เห็นทาง
คอยอำพรางสร้างสมให้ตรมใจ
สัญญาลวงบ่วงเบ็ดให้เข็ดขาม
หลอกติดตามความรักจนตักษัย
เปรียบมัจฉาคว้าเหยื่อเมื่อคราใด
ย่อมบรรลัยไม่ต่างเหมือนอย่างเรา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
