ให้แล้วคืน ได้ไง ไหนว่ารัก
ให้แล้วคืน ขื่นนัก จักทนฝืน
ให้แล้วไย ขอกลับ รับกล้ำกลืน
ให้แล้วไย ไม่ชื่น ขอคืนไป
เธอเคยบอก รักฉัน ในวันก่อน
เธอมาย้อน รอยหม่น ทนไม่ไหว
เธอไม่รัก ภักดี หนีจากไกล
ทิ้งฉันให้ โศกา น้ำตานอง
เสียแรงรัก ปักใจ ฤทัยเศร้า
ความรักเรา พังนัก หักเป็นสอง
ใจไม่จริง โลเล เซไม่มอง
จึงจำต้อง เลิกร้าง ถึงทางตัน
อย่าเอ่ยอ้าง เลยเธอ ฉันเพ้อหา
การจากมา ลาแล้ว ไร้แววฝัน
เธอไม่ช่วย ยังเหน็บ เจ็บจาบัลย์
เหมือนโดนบั่น หั่นแตก แหลกยับเยิน
ฉันร้องเรียก เสียงดัง หวังเธอช่วย
ถึงคราวม้วย เธอนั้น พลันห่างเหิน
ไม่หันหลัง กลับลำ ช้ำเหลือเกิน
เธอหมางเมิน เดินหลบ จบจากกัน
เธอไร้สิทธิ์ แต่ใช่ จะไร้เสียง
ความลำเอียง เบี่ยงบ่าย ร้ายจริงนั่น
เธอไม่ช่วย ยังนิ่ง หญิงรำพัน
โลกของฉัน วันนี้ ไม่มีเธอ
โลกของฉัน วันนี้ ยังมีเขา
ฉันยังเศร้า เหงาหงอย คอยเสมอ
ไม่ลืมเลือน เบือนบิด จิตละเมอ
ยังฝันเก้อ เพ้อบ่น จนทุกวัน
คิดถึงเขา เราช้ำ น้ำตาพราก
ความจนยาก พรากใจไกลเกินฝัน
คนรำรวย สวยหรู ชูเชิดกัน
คนจนนั้น ต่อยต่ำ ธรรมดา
ทุ้มเทรัก ปักใจ ไปเท่าไร
ทั้งหัวใจ ให้ไป ไร้คุณค่า
กับความรัก ปักใจ ได้คืนมา
เป็นน้ำตา รินหลั่ง ขังกมล
ขาดทุนแน่ รักแท้ แผ่ไปให้
หวังกำไร ไม่ได้รับ กลับหมองหม่น
ต้องขาดทุน ย่อยยับ กลับมาจน
ต้องเสียคน ที่เรารัก ปักทรวงใน
จนจนจัณฑ์ มันแสนจน ทนหงอยเหงา
ความรักเรา ถูกเขาปล้น จนหม่นไหม้
จนทั้งเงิน จนทั้งน้อง ครองหัวใจ
จนเกินใคร ไหนเล่า เท่าเราจน
ชลนา ทิชากร
ฉันยังเศร้า เหงาหงอย คอยเสมอ
ไม่ลืมเลือน เบือนบิด จิตละเมอ
ยังฝันเก้อ เพ้อบ่น จนทุกวัน
คิดถึงเขา เราช้ำ น้ำตาพราก
ความจนยาก พรากใจไกลเกินฝัน
คนรำรวย สวยหรู ชูเชิดกัน
คนจนนั้น ต่อยต่ำ ธรรมดา
ทุ้มเทรัก ปักใจ ไปเท่าไร
ทั้งหัวใจ ให้ไป ไร้คุณค่า
กับความรัก ปักใจ ได้คืนมา
เป็นน้ำตา รินหลั่ง ขังกมล
ขาดทุนแน่ รักแท้ แผ่ไปให้
หวังกำไร ไม่ได้รับ กลับหมองหม่น
ต้องขาดทุน ย่อยยับ กลับมาจน
ต้องเสียคน ที่เรารัก ปักทรวงใน
จนจนจัณฑ์ มันแสนจน ทนหงอยเหงา
ความรักเรา ถูกเขาปล้น จนหม่นไหม้
จนทั้งเงิน จนทั้งน้อง ครองหัวใจ
จนเกินใคร ไหนเล่า เท่าเราจน
ชลนา ทิชากร