เรื่องโรคังพลั้งนิดมีสิทธิ์ป่วย
ถึงคราซวยเท่าขี้เล็บเจ็บจนได้
เพราะสังขารรานรอนอ่อนลงไป
เหลือค้างไว้ให้พะวงแต่ทรงจำ
พอรู้ข่าวผ่าวทรวงเป็นห่วงพี่
ยอดกวีภิรมย์ความคมขำ
เคยทะเล้นเฟ้นกลอนร่ายฟ้อนรำ
ต้องพะอำนั่งปริบกระพริบตา
ขอสาวน้อยร้อยจ๊าดหายขาดโรค
ผ่านพ้นโศกโชคอนันต์ออกพรรษา
เป็นร่มแก้วแวววาวคราวชรา
ให้ตัวข้าลูกหลานนานนิรันดร์
ขอคุณพระคุณเจ้าช่วยให้ คุณพี่พีพูนสุข หายโดยเร็วพลันด้วยเถิด เจ้าข้า
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
