ความสันโดษอดกลั้นตัณหาโหม
ช่วยหน่วงโน้มจิตให้ไม่ถลำ
สู่วงเวียนวัฏจักรที่ชักนำ
ตกหลุมดำเลศกิเลสต้นเหตุทุกข์
ความทะเยอทะยานเคร่งควานอยาก
แม้นมีมากเหมือนไฟไหม้ใจสุก
ทั้งทิวาราตรีทวีทุกข์
เป็นเพลิงลุกเผาร้อนดังท่อนฟืน
จงพินิจพิจารณ์ด้วยญาณเถิด
สิ่งประเสริฐผ่องใสใช่ใดอื่น
แต่คือจิตคิดพอหยุดก่อฟืน
ย่อมชุ่มชื่นโชยชนม์กมลเรือง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
