อาจเป็นเพราะ ช่วงนี้ ที่ไม่ว่าง
จึงจืดจาง ห่างลา น้ำตาไหล
เข้าเหมันต์ หันหน้า หาคู่ใจ
พาท่องไพร ไกลแสน แดนฉิมพลี
อาจบางท่าน งานยุ่ง นุงนังเยอะ
รอก่อนเถอะ ไม่ช้า อย่าหน่ายหนี
เสร็จธุระ ปะปัง บ้างคงมี
เข้ามาซี ที่บ้าน วานอย่ากลัว
แต่บางคน หลบไป เล่นที่อื่น
เบื่อจงคืน กลับมา นะทูนหัว
ยังเฝ้าคอย ทุกวัน ฉันว่าชัวร์
อย่าเมามัว พาใจ ให้หวนคืน
อยู่คนเดียว แสนเหงา เศร้าดวงจิต
เคยมีมิตร มากมาย มิวายฝืน
กระทู้ดี มิขยับ กลับใจกลืน
ตั้งแต่ตื่น จนหลับ ขยับนิดเดียว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
