เพราะช้ำรักจากสามพรานดวงมานเศร้า
ดั่งโดนเขาตีแสกหน้ามิกล้าเอ่ย
หลงรักสาวพัทยาหน้าไม่เงย
ยังเยาะเย้ยปากน้ำโพ..โอ้เวรกรรม
จะหนีไปไหนอีกให้รีบบอก
ไยย้อนยอกหลอกเล่นไม่เป็นส่ำ
ตั้งแต่เหนือจดใต้..โถ ใจดำ
ลืมน้ำคำสัญญาที่หน้าปรางค์(สามยอด)
เราร่วมลอยกระทงตรงท่าน้ำ
ยังจดจำคืนเพ็ญเด่นพราวพร่าง
กระทงรักมั่นคงไม่หลงทาง
ยังรอนางริมท่าทั้งตาปี
เจ้าจากพี่หนีไปไม่หยุดหย่อน
พเนจรร้อนเย็นไม่เป็นที่
จากสามพราน,พัทยา,มาลพบุรี
แล้วทิ้งพี่หนีหายไปอีกครา
คนเมืองลพบุรีไม่หนีจาก
แม้รักมากเพียงใดจะไม่ล่า
จะรอน้องทุกวันตามสัญญา
ไม่พบหน้าตัวพี่ที่..ปากน้ำโพ
“ไพร พนาวัลย์”