อันชีวิต คิดไป ไยต้องท้อ
แค่ทนรอ หนอใจ ใคร่เฉลย
รู้จักรัก ปักทรวง ทุกช่วงเอย
ฤทัยเผย เปรยออก บอกจากใจ
อันชีวิต คิดมาก ยิ่งหลากเรื่อง
ให้ขุ่นเคือง เปลืองเปล่า เศร้าแค่ไหน
หากรักแท้ แน่แน่ว แจ๋วกว่าใคร
รักที่ใจ ไหวหวั่น นั้นไม่ดี
หวาดระแวง แคลงคลาย คล้ายเก็บกด
ให้รันทด หมดหมอง ปองศักดิ์ศรี
ผลสุดท้าย ร้ายแรง แย่งตบตี
ไร้ปรานี เห็นบ่อย ปล่อยตามกรรม
หลากหลายล้น หม่นไหม้ ใจเป็นพิษ
ตรมดวงจิต ฤทธิ์รัก มักถลำ
บางใครคิด ผิดถูก ผูกใจจำ
เกิดจุดดำ ด่างพร้อย รอยแผลเป็น
จึงใคร่ครวญ ด่วนรัก มักผิดหวัง
น้ำตาพัง หลั่งนอง ร้องไห้เห็น
ด้วยขาดคิด บิดเบือน เกลื่อนลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็น เว้นหลบ จบจากกัน
อันชีวิต จิตมั่น หมั่นเข้าไว้
ห้ามรักใคร มากกว่า ตัวเรานั่น
แบ่งห้าสิบ ห้าสิบ อย่ารีบพลัน
เมื่อโศกศัลย์ อกหัก จักไม่ตาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
