❤
ดอกรักฉัน เบ่งบาน บนลานโศก
ต้นอมโรค ใบเฉา เศร้าเสมอ
รอวันพราก รากไร้ ใจบำเรอ
เฝ้าละเมอ เพ้อพก โอ้อกเรา
หวังแจกัน ปันใจ มาให้บ้าง
ให้ดอกรัก ปักวาง ไม่ร้างเหงา
ดอกที่ด่าง ร้างฝัน คงบรรเทา
รอเพียงเจ้า แจกัน ทุกวันคืน
ทั้งฝนลม คมแดด เฝ้าแผดซ้ำ
รอยระกำ ย้ำบาด มิอาจฝืน
ดอกรักโศก โรคช้ำ คอยกล้ำกลืน
เหลือที่ยืน ผืนดิน ไร้วิญญาณ
ไยช้ำชอก ดอกรัก ดั่งนักโทษ
ฟ้าพิโรธ โกรธแกล้ง แสร้งประหาร
ให้โดดเดี่ยว เปลี่ยวท้อ ทรมาน
เสกให้บาน บนตม จมราคี
เธอนั้นเด็ด ดอกใจ ฉันไปแล้ว
อย่าให้แคล้ว คลาดฝัน แจกันหนี
โปรดถนอม อ้อมใจ กอดให้ดี
กล่อมรักนี้ ด้วยทรวง ห้วงอุ่นไอ
อันดอกรัก ดอกนี้ มีแต่รัก
มิเคยปัก รักปัน แจกันไหน
เฝ้าสลัก ภักดิ์มั่น แจกันใจ
ปักรักไว้ ใกล้เธอ เสมอมา
ดุลย์ ละมุน
ต้นอมโรค ใบเฉา เศร้าเสมอ
รอวันพราก รากไร้ ใจบำเรอ
เฝ้าละเมอ เพ้อพก โอ้อกเรา
หวังแจกัน ปันใจ มาให้บ้าง
ให้ดอกรัก ปักวาง ไม่ร้างเหงา
ดอกที่ด่าง ร้างฝัน คงบรรเทา
รอเพียงเจ้า แจกัน ทุกวันคืน
ทั้งฝนลม คมแดด เฝ้าแผดซ้ำ
รอยระกำ ย้ำบาด มิอาจฝืน
ดอกรักโศก โรคช้ำ คอยกล้ำกลืน
เหลือที่ยืน ผืนดิน ไร้วิญญาณ
ไยช้ำชอก ดอกรัก ดั่งนักโทษ
ฟ้าพิโรธ โกรธแกล้ง แสร้งประหาร
ให้โดดเดี่ยว เปลี่ยวท้อ ทรมาน
เสกให้บาน บนตม จมราคี
เธอนั้นเด็ด ดอกใจ ฉันไปแล้ว
อย่าให้แคล้ว คลาดฝัน แจกันหนี
โปรดถนอม อ้อมใจ กอดให้ดี
กล่อมรักนี้ ด้วยทรวง ห้วงอุ่นไอ
อันดอกรัก ดอกนี้ มีแต่รัก
มิเคยปัก รักปัน แจกันไหน
เฝ้าสลัก ภักดิ์มั่น แจกันใจ
ปักรักไว้ ใกล้เธอ เสมอมา
ดุลย์ ละมุน
...ดอกรักแย้ม ตระการ บานสีสด
ความจรด สะกดใจ ให้ห่วงหา
ดอกรักแต้ม สีใจ ให้หลงพา
ต้องไขว่คว้า มาไว้ ใส่แจกัน...
...บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ยามมองคิด
หลงตามติด กลิ่นกรุ่น ไออุ่นคั่น
ดอกเจ้าคล้าย เคยโศก โกรกช้ำวัน
ยังเปี่ยมฝัน คอยชวน ยั่วยวนใจ...
...ดอกรักงาม หวานนัก ยามรักเริ่ม
สีสดเสริม รุกเร้า ใจเฝ้าใฝ่
ไยต้องเฉา สีวัน หวั่นฤทัย
คล้ายหวังให้ ร่ำหา ยามลาครวญ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
