เป็นเพราะจน หม่นหมอง ครองความช้ำ
เป็นเพราะกรรม หรือไร ไม่ประจักษ์
เป็นเพราะคน ขี้อ้อน นอนหนุนตัก
เป็นเพราะรัก เราจืด จนชืดชา
เขาจึงหนี หน้าไป ไม่หวนกลับ
เขาจึงลับ หน้าไกล ไม่ห่วงหา
เขาจึงปล่อย เราหมอง นองน้ำตา
เขาจึงมา ลารัก หักสัมพันธ์
คิดถึงเขา เราช้ำ น้ำตาพราก
คิดถึงเขา เราอยาก ฝากใจฝัน
คิดถึงเขา เราหมายจอง ครองคู่กัน
คิดถึงเขา เหมือนทุกวัน ฉันยังคิด
เขาคงเบื่อ เหลือใจ ในความจน
เขาไม่ทน หม่นไหม้ ในดวงจิต
เขาไม่อยู่ เป็นคู่เคล้า เนาแนบชิด
เขาจึงคิด ลาจาก ปากน้ำโพ
ชลนา ทิชากร
เป็นเพราะกรรม หรือไร ไม่ประจักษ์
เป็นเพราะคน ขี้อ้อน นอนหนุนตัก
เป็นเพราะรัก เราจืด จนชืดชา
เขาจึงหนี หน้าไป ไม่หวนกลับ
เขาจึงลับ หน้าไกล ไม่ห่วงหา
เขาจึงปล่อย เราหมอง นองน้ำตา
เขาจึงมา ลารัก หักสัมพันธ์
คิดถึงเขา เราช้ำ น้ำตาพราก
คิดถึงเขา เราอยาก ฝากใจฝัน
คิดถึงเขา เราหมายจอง ครองคู่กัน
คิดถึงเขา เหมือนทุกวัน ฉันยังคิด
เขาคงเบื่อ เหลือใจ ในความจน
เขาไม่ทน หม่นไหม้ ในดวงจิต
เขาไม่อยู่ เป็นคู่เคล้า เนาแนบชิด
เขาจึงคิด ลาจาก ปากน้ำโพ
ชลนา ทิชากร