มีต้นทุน ตุนไว้ หลายปีผ่าน
งบประมาณ พอเพียง เลี้ยงตัวเล่า
รวมดอกเบี้ย ชีวิต ลิขิตเอา
ผสมเข้า กลมกลึง ได้พึ่งพา
ถึงโดดเดี่ยว บางวัน ไม่หวั่นดอก
ถึงช้ำชอก ยอมทน บนใบหน้า
เก็บกักไว้ ร้าวรวด ปวดอุรา
กลืนน้ำตา ย้อนไป ข้างในพลัน
ด้วยเกิดมา เป็นคน อดทนไหว
แม้บางใคร ไม่เห็น เช่นตัวฉัน
ขืนโศกเศร้า เหงาจิต คิดจาบัลย์
อาดูรนั้น เข้าคลุก ทุกข์ทันที
มีมากมาย หลายคน ที่ทนแย่
อย่ายอมแพ้ ชะตา บ่ายหน้าหนี
ทำทุกงาน ทุกชิ้น ด้วยยินดี
คุณค่ามี บรรเจิด เลิศเลอไกล
ใช้สติ ตริตรอง มองดูเถิด
ตั้งแต่เกิด ถึงตาย กี่รายไหม
หอบสมบัติ ไปด้วย เมื่อม้วยไป
ความจริงใจ ดีงาม ที่ถามกัน
ขอเป็นหนึ่ง แรงใจ ให้สู้ต่อ
คำว่าพอ พอเพียง เลี้ยงสุขสันต์
อย่าคิดมาก หลากล้น ทนฝ่าฝัน
สุขทุกข์นั้น ที่ใจ ไยต้องตรม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
