ฝันถวิลกลิ่นปทุมรุมยั่วเย้า
โอ้อกเราเฝ้ารอสุดท้อถอย
คะนึงครวญหวนไห้หัวใจลอย
หวังเศษก้อยน้อยนิดมาชิดชม
คงได้แต่แค่เพ้อละเมอหา
ปลอบอุราอย่าหมองหวังครองสม
ได้เพียงฝันพลันหายตามสายลม
ให้ระงมตรมเศร้าเหมือนเก่าเคย
โปรดอย่าแสร้งแกล้งลวงให้ทรวงหมอง
ใจร่ำร้องฟ้องมานิจจาเอ๋ย
เหมือนจำนงส่งยื่นให้ชื่นเชย
แล้วไยเลยเฉยละทิ้งผละไป
อกคนคอยน้อยใจเหมือนไร้ค่า
หวังเมตตามาปลอบมอบหยาดใส
เพียงเศษน้อยก้อยนิดของจิตใจ
ปทุมมาลย์บานใบแนบในทรวง...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
