ยังคงรอใครหนึ่งเราซึ้งเขา
ยังคงเฝ้าแอบปองจองใจฝัน
ยังคิดถึงแม้ขมขื่นทุกคืนวัน
ยังผูกพันแน่นหนักด้วยภักดี
เก็บถนอมเยื่อใยมิให้ขาด
รักประหลาดฝังใจไม่หน่ายหนี
เสน่หาพาพ่วงทุกท่วงที
หวั่นฤดีไหวหวามทุกท่ามทาง
มิอาจเปลี่ยนความรู้สึกจนนึกเขิน
มิอาจเดินจากไป..ใจคอยขวาง
มิอาจลืมถ้อยคำเธออำพราง
มิอาจให้ใจว่าง..ไกลห่างเธอ
มีแต่เฝ้ารอคอย..น้อยใจนัก
มีแต่เห็นเธอบอกรักคนอื่นเสมอ
มีแต่เราเผลอหม่นจนละเมอ
มีแต่เธอ..ขังใจ..ฉันไว้นิรันดร์
มะขิ่น..คนชอบมะเขือ
เผยหัวใจให้เห็นไม่เป็นอื่น
ใจยังรื่นชื่นชมสมสวรรค์
ยังมั่นคงตรงต่อก่อสัมพันธ์
ทุกคืนวันนั้นคอยร้อยรักรวม
เมื่อรักมากหวังมากอยากยื้อยุด
อยากจะรุดมาครองคล้องแขนสวม
หวั่นหัวใจโลเลเทกำกวม
กลัวรักหลวมคลอนคลายสลายลง
เก็บกังวลจนหมองสองปรางช้ำ
เก็บระกำก่อกวนป่วนไหลหลง
จนหมดสุขขลุกข้องหมองจำนง
จนประสงค์ส่งหมายคล้ายจองจำ
บางครั้งรักด้วยรักเพียงรักสื่อ
รักนั้นคือการให้ใจชื่นฉ่ำ
รักชื่นชมบ่มหวานเอ่ยขานคำ
รักน้อมนำด้วยรักภักดิ์กมล
หากเหมือนใจถูกขังจากฝั่งรัก
คนเศร้านักคือคู่คนสู่สน
ดังโหดร้ายหมายเป็นเช่นทุรชน
เกินทานทนหากสนองครองรักกัน
อยากให้รัก รักนี้ที่มอบให้
เจิดแจ่มใสไร้ครอบเป็นขอบขั้น
มีเสรีมีชื่นทุกคืนวัน
ต่างผูกพันด้วยใจ..ไร้พรมแดน..
ใจยังรื่นชื่นชมสมสวรรค์
ยังมั่นคงตรงต่อก่อสัมพันธ์
ทุกคืนวันนั้นคอยร้อยรักรวม
เมื่อรักมากหวังมากอยากยื้อยุด
อยากจะรุดมาครองคล้องแขนสวม
หวั่นหัวใจโลเลเทกำกวม
กลัวรักหลวมคลอนคลายสลายลง
เก็บกังวลจนหมองสองปรางช้ำ
เก็บระกำก่อกวนป่วนไหลหลง
จนหมดสุขขลุกข้องหมองจำนง
จนประสงค์ส่งหมายคล้ายจองจำ
บางครั้งรักด้วยรักเพียงรักสื่อ
รักนั้นคือการให้ใจชื่นฉ่ำ
รักชื่นชมบ่มหวานเอ่ยขานคำ
รักน้อมนำด้วยรักภักดิ์กมล
หากเหมือนใจถูกขังจากฝั่งรัก
คนเศร้านักคือคู่คนสู่สน
ดังโหดร้ายหมายเป็นเช่นทุรชน
เกินทานทนหากสนองครองรักกัน
อยากให้รัก รักนี้ที่มอบให้
เจิดแจ่มใสไร้ครอบเป็นขอบขั้น
มีเสรีมีชื่นทุกคืนวัน
ต่างผูกพันด้วยใจ..ไร้พรมแดน..
"บ้านริมโขง"