คนมีเงินนั้นหรือคือพระเจ้า
มันย่างเข้าทุนนิยมระดมโปรด
หายนะตามทวงอย่างช่วงโชติ
ถูกลงโทษจากฟ้าดินให้ดิ้นรน
ตะเกียกตะกายหมายรวยด้วยสินทรัพย์
แบมือรับไม่อั้นจึ่งดั้นด้น
ทุจริตผิดกฎหมายทำลายคน
จะปี้ป่นอย่างไรฉันไม่แคร์
ทั้งป่าไม้,ภูเขา,ฉันเอาหมด
อยากได้ยศ,สรรเสริญ,จึงเพลินแช่
ขอเพียงรวยเงินทองมากองแบ
จึงเชือนแชเพื่อชาติอย่างอาจอง
ขอเพียงให้ร่ำรวยช่วยเชิดหน้า
มีหน้าตาในสังคมระดมส่ง
แต่เบื้องหลังเปรอะเปื้อนในเถื่อนดง
แล้วบรรจงจัดสรรแข่งกัน..รวย
“ไพร พนาวัลย์”