[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

คนบางพลัดคอยแลชะแง้หา
ใจพี่ยาเปลี่ยนแปลงจึงแกล้งผลัด
สาวบางไหนผูกมิตรจึงผิดนัด
น้องอึดอัดคอยรอจนท้อใจ

ถ้าวันนี้พี่ชายไม่หวนกลับ
ใจคงยับแหลกป่นเกินทนไหว
น้องต้องจำก้มหน้าขอลาไกล
ขอหลบไปบางบ่อ..ผูกคอตาย

--บานเย็น--

 

ขับอีแต๋น แล่นตะบึง ถึงบางบ่อ
รีบไปรอ บังอร ถึงตอนบ่าย
กลัวน้องเจ้า ไม่รอด จะวอดวาย
เดี๋ยวเป็นหม้าย หลงทาง ไปบางเลน

ขับรถเรื่อย เอื่อยมา ถึงท่าพระ
ทำธุระ กับยาม ที่สามเสน
รักครั้งเก่า เขาพราก เหลือกากเดน
เพราะถูกเกณฑ์ ไปรบ ต้องซบเซา

มาถึงบาง ลำพู ถิ่นชู้รัก
ต้องอกหัก รักคุด มันสุดเศร้า
หลงนางเอก ลิเก จนมัวเมา
เพราะตัวเขา มีคู่ ร่วมอยู่กิน

ต้องร่อนเร่ พเนจร ขาดหมอนข้าง
มาถึงถิ่น ท่าช้าง ถูกนางหมิ่น
ว่าทำงาน กรรมกร นอนกลางดิน
รักยุพิน ลูกนายพัน ชื่อวันเพ็ญ

ถึงปากคลอง –ตลาด อนาถนัก
อยากหยุดพัก สักครู่ โดนขู่เข็ญ
ถูกขับไส ไล่ยำ สุดลำเค็ญ
เพราะว่าเป็น รถอีแต๋น ห้ามแล่นกรุง

ยกมือไหว้ นายดาบ ขอกราบละ
สงสารนะ อย่าจับ จะขับมุ่ง
ข้ามสะพาน พุทธไป คนไม่มุง
เข็นกระบุง เต็มรถ อย่าจดเลย

วงเวียนใหญ่ ใจเสีย ยิ่งเพลียหนัก
เคยเสียหลัก วิ่งวก โอ้อกเอ๋ย
จะไปราช บุรี พี่ไม่เคย
พาดอกเตย กลับมา ถึงท่าเตียน

เหนื่อยเหลือทน จนใจ เกือบไข้จับ
ถึงบางพลับ หลับใน อยากให้เปลี่ยน
ต้องจำใจ ไปให้ถึง จึ่งพากเพียร
ขับวนเวียน หาทาง ไปบางแค

“ไพร พนาวัลย์”