แค่พี่นั้น จู้จี้ แถมขี้บ่น
เบื่อเต็มทน จนใจ ให้ถลำ
จึงหนีหน้า ลาจาก ฝากรอยช้ำ
ถึงระกำ เพียงใด ไม่กลับคืน
อย่าอ้อนวอน เลยหนา ยอดยาจิต
ขอคืนสิทธิ์ ครั้งก่อน วอนอย่าฝืน
เดินตามทาง ร้างใจ ให้กล้ำกลืน
นอนสะอื้น ขืนข่ม ระทมทรวง
ด้วยตั้งใจ จำพราก จากกันแล้ว
ถึงใจแป้ว แววดัง หวังอย่าห่วง
รักคั้งเก่า ปล่อยผ่าน วิมานลวง
ฤทัยกลวง สิ้นสุด หยุดรักเรา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
