๐ ไร้รู้สึก สำนึกใด ๐
...เมื่อหัวอกตกยากลำบากแย่
นี่เพียงแค่ขั้นต้นสุดทนต้าน
ต่อมน้ำตาพาพรั่งพรูช่างรู้งาน
อีกกี่นาน..กี่เนิ่น..เชิญกระทำ
...กระทืบถีบบีบลงตรงยอดอก
กระแทกตกชกต่อยที่รอยจ้ำ
กระทุ้งลงตรงหัวใจที่ไม่จำ
กระทั่งช้ำซ้ำให้หัวใจชา
...ไม่รับรู้..รับรส..ทุกบทเศร้า
ไม่รับเข้า..เข่นประสาท..หวาดผวา
ไม่รับแล้ว..รสเจ็บ..เหน็บอุรา
เชิญประดังประดา..มาให้พอ
...ชินชาแล้วรสร้าว..ที่เข้าล้ำ
ชินชาช้ำสิ้นเชื้อ..ไม่เหลือหลอ
ไว้รับรองหมองหม่น..เพียงต้นตอ
ที่แทบฝ่อ..ไร้รู้สึกสำนึกใด...
ตะวันฉาย
...เมื่อหัวอกตกยากลำบากแย่
นี่เพียงแค่ขั้นต้นสุดทนต้าน
ต่อมน้ำตาพาพรั่งพรูช่างรู้งาน
อีกกี่นาน..กี่เนิ่น..เชิญกระทำ
...กระทืบถีบบีบลงตรงยอดอก
กระแทกตกชกต่อยที่รอยจ้ำ
กระทุ้งลงตรงหัวใจที่ไม่จำ
กระทั่งช้ำซ้ำให้หัวใจชา
...ไม่รับรู้..รับรส..ทุกบทเศร้า
ไม่รับเข้า..เข่นประสาท..หวาดผวา
ไม่รับแล้ว..รสเจ็บ..เหน็บอุรา
เชิญประดังประดา..มาให้พอ
...ชินชาแล้วรสร้าว..ที่เข้าล้ำ
ชินชาช้ำสิ้นเชื้อ..ไม่เหลือหลอ
ไว้รับรองหมองหม่น..เพียงต้นตอ
ที่แทบฝ่อ..ไร้รู้สึกสำนึกใด...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
