อันความรัก เพ้อไป ก็ไร้ค่า
ถึงน้ำตา มาล่อ ขอกระหน่ำ
ไม่ได้ผล หรอกหนอ พออย่าทำ
ฉันใจดำ อยู่แล้ว นะแก้วตา
จะคร่ำครวญ หวนไห้ ไม่ได้ผล
อย่าเวียนวน บ่นใบ้ ทำไมหนา
เลิกตัดบท ทดท้อ ทรมา
เก็บน้ำตา คืนเถิด จะเพริศพราย
ถึงดาวเดือน เกลื่อนฟ้า นภาผ่อง
ได้แต่มอง เพียงเดียว ยิ่งเปลี่ยวหมาย
จนเดือนคล้อย ลอยลับ จับฟ้าปลาย
สุรีย์ฉาย แสงทาบ กลับมืดมิด
เมื่อใจหมด กฏเกณฑ์ เว้นทางออก
จึงขอบอก ฤทัย ใคร่ครวญคิด
กาลผ่านพ้น จนท้อ ขอเบือนบิด
จักใช้สิทธิ์ เดินจาก ไม่อยากคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
