ถึงกับต้องโน้มเหนี่ยว เคี่ยวคำขาน
ลิ้มรสหวาน ซ่านเซ เสน่หา
ถ้อยคารม คมรัก ปักอุรา
ต้องปรุงแต่ง แต้มมา เพื่อพาชิม
ในห้องใจ เสแสร้ง แกล้งหรือปล่าว
เปรียบรักราว ข้าวลาด อาจเกินอิ่ม
ทั้งเผ็ดร้อน ป้อนมา ใส่ตราพิมพ์
แทนรอยยิ้ม ปริ่มทรวง ในบ่วงใจ
รสคำรัก หนักเกิน ประเมินเปรียบ
นำมาเทียบ อาหาร หวานเย็นได้
หรือขมฝาด บาดลึก ตรึกห้วงใน
ยากเผยให้ ได้เห็น ความเปฌนจริง
วันนี้รัก ภักดี ชีวีมอบ
เป็นคำตอบ ปลอบเคล้า เอาใจหญิง
เมื่อลับตา พากัน หวั่นประวิง
จะท้วงติง อย่างไร หนอใจคน
จะเคี่ยวเข็น เน้นย้ำ คงลำบาก
เมื่อรักฝาก ไม่แน่ แปรสับสน
อยู่ที่ใจ ใส่ตอบ มอบเปรอปรน
ไม่วกวน จนป่วน กลายรวนเร
ก็จะได้ ก้อนรัก สลักจิต
ดั่งลิขิต คิดไว้ ไม่หักเห
เช่นดั่งพรหม ชี้ให้ ไม่พังเพ
รักทุ่มเท ด้วยใจ มอบให้กัน...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
