ถูกกดขี่ ตีค่า ว่าต้อยต่ำ
นาที่ทำ บางครั้งล่ม จมน้ำสิ้น
ก่อเสียหาย กลายเศร้า ร้าวชีวิน
ใครไหนเขา ยลยิน ถิ่นชาวนา
“สุนันยา”
เมื่อปีกลาย นาล่ม ข้าวจมหาย
เหลือแต่ควาย ดำปลอด นั่งกอดขา
ขอผลัดตอน ผ่อนหนี้ ปีอีกครา
เอาใบนา เคยทำ ไปจำนอง
หวังแก้ตัว ปลูกใหม่ ในปีนี้
ชุบชีวี บรรเทา ลบเศร้าหมอง
น้ำเคยใช้ ไหลเลอ เอ่อคูคลอง
แม้ห้วยหนอง กั้นทด หยดไม่มี
พึ่งพนัง เหมืองฝาย ก็หายแห้ง
สิ้นเรี่ยวแรง เบิกบุก เหือดทุกที่
สูบบาดาล ทั้งวัน น้ำมันซี
เงินแค่สี่ ห้าร้อย ไม่ค่อยพอ
รวงข้าวสั้น เมล็ด เม็ดเล็กลีบ
พ่อค้าบีบ ล้วงลูก ถูกเหมือนขอ
รักกับพี่ ปีหน้า น้องจ๋ารอ
จันทร์ปีจอ เดือนเจ็ด เฮ็ดแต่งงาน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
