ยังอยู่ยังไม่รู้ ทางไป
ยังสับสนทรวงใน อกร้าว
ยังหมองหม่นจนใจ ทุกเมื่อ
ยังคร่ำครวญเกินก้าว ต่อได้นะเธอ
มองดวงดาวพร่างฟ้า ราตรี
ประหนึ่งว่าเคยมี ยอดชู้
แสงสาดส่องฤดี ไหวหวั่น
มองไม่เห็นอยากรู้ จึ่งสู้คอยรอ
จันทร์คล้อยลอยเลื่อนเข้า มาหา
เก็บกดหมดปัญญา ยิ่งแล้ว
ฝากจันทร์นั่นจงพา เขากลับ
คนห่วงหวงใจแป้ว อย่าทิ้งให้ตรม
ยืนขื่นขมค่อนแจ้ง เดียวดาย
หมอกหยดรดราดกาย ชุ่มชื้น
หมดหวังนั่งมิวาย มองเหม่อ
โอ้รักชักสะอื้น รื่นน้ำตาไหล
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
