อิสระ..เสรี มีไปทั่ว
ทั้งลูกตะกั่ว..ทั้งก้อนหินบินกันว่อน
อีกขี้ฝุ่น..ขี้ผง..ลงตะกอน
กางร่มก่อนป้องกันมหันตภัย..
เกรงฝนพิษกระหน่ำช้ำชอกอก
ฝนที่ตกผิดฤดู..พี่รู้ไหม
ทั้งหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวใจ
กางร่มให้พอประทังเป็นหลังคา
ไม่หวั่นไหวกายเปรอะ..เลอะหยาดฝน
แต่หัวใจคงหม่น..ฝนปัญหา
ควรจะหุบ..หรือจะกาง ทางปัญญา
มองท้องฟ้า..สับสน ยามฝนโปรย
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
