.......................
หากไม่สม ดั่งหวัง เหมือนดังว่า
หากไม่สม อุรา พาสับสน
หากไม่สม ภิรมย์หมาย คล้ายเล่นกล
เมื่ออับจน ร้าวรวด จะบวชชี....
“สุนันยา”
เธอสิ้นรัก พี่สุดช้ำ น้ำตาร่วง
เธอไปควง คู่ใหม่ เพราะหน่ายหนี
เธอมีสุข พี่ต้องเศร้า ร้าวฤดี
เธอสมหวัง ตั้งหลายปี พี่อกตรม
มีลูกหลาน เหลนโหลน สืบทายาท
พี่ยังขาด ความรักแท้ แต่ขื่นขม
น้องมีบ้าน เรือนหลังใหญ่ ไว้ชื่นชม
พี่ทุกข์ระทม เพราะยึดมั่น คำสัญญา
พี่ตั้งใจ บวชพระ สละกิเลส
อยู่ที่เขต ริมฝั่งน้ำ ตามปรารถนา
มีภูเขา ล้อมรอบ ขอบพัทสีมา
เข้าพรรษา ห้าหกปี ชีพาพัง
ด้วยความโลภ โกรธหลง ยังคงอยู่
ชีวิตปู่ ยังสับสน ท่องมนต์ขลัง
จำต้องลา สิกขาบท หมดพลัง
เพราะสิ้นหวัง บนทางฝัน..จนวันตาย.
ริน ดอนบูรพา
๑๙ ต.ค. ๕๕
เธอไปควง คู่ใหม่ เพราะหน่ายหนี
เธอมีสุข พี่ต้องเศร้า ร้าวฤดี
เธอสมหวัง ตั้งหลายปี พี่อกตรม
มีลูกหลาน เหลนโหลน สืบทายาท
พี่ยังขาด ความรักแท้ แต่ขื่นขม
น้องมีบ้าน เรือนหลังใหญ่ ไว้ชื่นชม
พี่ทุกข์ระทม เพราะยึดมั่น คำสัญญา
พี่ตั้งใจ บวชพระ สละกิเลส
อยู่ที่เขต ริมฝั่งน้ำ ตามปรารถนา
มีภูเขา ล้อมรอบ ขอบพัทสีมา
เข้าพรรษา ห้าหกปี ชีพาพัง
ด้วยความโลภ โกรธหลง ยังคงอยู่
ชีวิตปู่ ยังสับสน ท่องมนต์ขลัง
จำต้องลา สิกขาบท หมดพลัง
เพราะสิ้นหวัง บนทางฝัน..จนวันตาย.
ริน ดอนบูรพา
๑๙ ต.ค. ๕๕
ก็เพราะพี่ห่างเหิน ดุจเมินหมาง
ไกลเส้นทาง วางมั่น ฝันสลาย
ถึงวันนี้ อย่าโวย ตีโพยพาย
ทิ้งน้องอาย แสนนาน อย่า พาลพาโล
ไม่ต้องครวญอาวรณ์ สะท้อนจิต
เพราะความผิด ติดมา พาโมโห
หมื่นแสนวัน นั้นไย ไม่มีโทรฯ
จะไห้โฮ อย่างไร ไม่อ่อนตาม
จบกันแล้ว พี่ยา ขอลาขาด
ด้วยอนาถ เต็มทน ถูกคนหยาม
รินบ้านดอนก่อนเก่า เหมือนเงาลาม
ไม่ย้อนความ ถามไถ่ ขอไกลจร
อยู่กับชลนา พาใจสุข
ไม่ต้องคลุก ระทม เป็นคมหลอน
สิ้นจากฝัน สองเรา เพราะร้าวรอน
ขออิงอ้อนอกอุ่น คุณ ชลนา....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
