กรายกระทู้ครูนรีชื่อสีส้ม
คงดูไหมใช้ร่ม มานานเนิ่น
หรือไหมหม่อนอ่อนล้าถ้าแสงเกิน
อยู่แต่ภูเสียเพลิน พลาดธรรมเนียม
อ่านกระทงจึ่งแท้โลกทัศน์
กลางวงหวัดลึกร้ายของหลายเหลี่ยม
ถ้ากลัวฝนกลัวไฟกลัวไหม้เกรียม
จะสอนเตรียมต้านช้ำจากคำใด
ให้หุบร่มที่กางระหว่างฝน
กลางมหาประชาชนเป็นคนใหม่
แล้วยิ้มร่าฟ้ามืดก็มืดไป
มีร่มแล้วทำไม ต้องใช้กาง
เธอไม่เปียกชีวิตเธอก็สูญเปล่า
เดินตามกรอบเก๊าเก่า ที่เขาถาง
จับคันโค้งตัวค้อมไม่ยอมวาง
ฤารู้รสโชกล้าง ใต้กางเกง ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๑๙ ตุล ๕๕