ไม่มีฝัน นั้นฝาก จากปลายฟ้า
ยิ่งถามหา พาให้ ใจเหงาหงอย
ลมพลิ้วพา พัดผ่าน ฝันล่องลอย
เคว้งคว้างคล้อย เคลื่อนหลบ ยากพบพาน
ไม่มีหรอก ฝันดี พี่ปลายฟ้า
จะค้นหา อย่างไร ให้ประสาน
เพราะฝันหลบ เร้นรอย ให้คอยนาน
ยิ่งฝันหวาน กาลคล้าย โยกย้ายลา
ไม่มีฝัน ดั่งหมาย ปลายฟ้าโน้น
ด้วยไกลโพ้น ล้นล้ำ จะพร่ำหา
ปลายทางฝัน นั้นไร้ ไม่นำพา
สุดขอบโค้ง นภา ยากหาเจอ...
“สุนันยา”
ตามหาฝัน อันแสนไกล ถึงปลายฟ้า
ยังตามหา เรื่อยไป ใจพร่ำเพ้อ
อีกเมื่อไร จะได้พบ สบตาเธอ
นอนละเมอ เจอสักครั้ง หวังเอาไว้
ฉันตามหา มานาน ผ่านเมฆหมอก
ดาวช่วยบอก นำวิถี ชีทางให้
รุ้งนำทาง สว่างสี ชีนำไป
เมฆดลใจ ให้พบเธอ เจอสักครา
ฝากปีกนก ผกผิน บินล่องลม
ใจระทม ตรมเศร้า เฝ้าตามหา
ยังไม่พบ แม้เงา เจ้ากานดา
สุริยา คล้อยต่ำ ช้ำทรวงใน
ชลนา ทิชากร
ยังตามหา เรื่อยไป ใจพร่ำเพ้อ
อีกเมื่อไร จะได้พบ สบตาเธอ
นอนละเมอ เจอสักครั้ง หวังเอาไว้
ฉันตามหา มานาน ผ่านเมฆหมอก
ดาวช่วยบอก นำวิถี ชีทางให้
รุ้งนำทาง สว่างสี ชีนำไป
เมฆดลใจ ให้พบเธอ เจอสักครา
ฝากปีกนก ผกผิน บินล่องลม
ใจระทม ตรมเศร้า เฝ้าตามหา
ยังไม่พบ แม้เงา เจ้ากานดา
สุริยา คล้อยต่ำ ช้ำทรวงใน
ชลนา ทิชากร