ไม่มีฝัน นั้นฝาก จากปลายฟ้า
ยิ่งถามหา พาให้ ใจเหงาหงอย
ลมพลิ้วพา พัดผ่าน ฝันล่องลอย
เคว้งคว้างคล้อย เคลื่อนหลบ ยากพบพาน
ไม่มีหรอก ฝันดี พี่ปลายฟ้า
จะค้นหา อย่างไร ให้ประสาน
เพราะฝันหลบ เร้นรอย ให้คอยนาน
ยิ่งฝันหวาน กาลคล้าย โยกย้ายลา
ไม่มีฝัน ดั่งหมาย ปลายฟ้าโน้น
ด้วยไกลโพ้น ล้นล้ำ จะพร่ำหา
ปลายทางฝัน นั้นไร้ ไม่นำพา
สุดขอบโค้ง นภา ยากหาเจอ...
“สุนันยา”