หากโลกนี้ หรือโลกไหน ล้วนไร้รัก
ไม่รู้จัก คุณและโทษ โลดแล่นผ่าน
ไม่รู้เลย ว่าหัวใจ ใครต้องการ
ในปริมาณ รักเท่าใด ได้พอเพียง
สังคมคน สุขสงบ ไม่พบโศก
ไร้วิโยค โลกสลาย ตายเป็นเสี่ยง
จะไม่เกิด ไม่ให้เห็น เป็นสำเนียง
คนอยู่เคียง เรียงตามเผ่า เฝ้าดูกัน
จะไม่เกิด ความห่วงหา พาห่วงหวง
จะไม่เกิด เทิดหนึ่งดวง ดั่งสรวงสวรรค์
จะไม่เกิด ความคลั่งไคล้ ใส่รำพัน
จะไม่เกิด อัศจรรย์..ฉันรักเธอ..
เพราะความรัก เป็นบ่อเกิด เลิศทุกข์สุข
ทั้งปลอบปลุก คลุกและเคล้า น้ำเน่าเอ่อ
เป็นข้ออ้าง อย่างงมงาย คล้ายละเมอ
ทุกคนเจอ เผลอดื่มพิษ ติดจากมัน
ถ้าโลกนี้ ไร้นิยาม ของความรัก..ไผ่เดียวดาย
ใครไหนจัก โศกสะท้อน เฝ้านอนฝัน
ใครไหนหวัง วาดวิมาน ตระการกัน
โลกทั้งใบ แจ่มใสพลัน..ไร้วันตรม
ไม่ต้องมี ยอดวลี ที่กล่าวขาน
ไม่ต้องมี กี่คำหวาน สานสู่สม
ไม่ต้องมี ใครผิดหวัง นั่งระทม
สิ้นเสียงร้อง ก้องระงม..ถล่มทะลาย..
ไม่รู้จัก คุณและโทษ โลดแล่นผ่าน
ไม่รู้เลย ว่าหัวใจ ใครต้องการ
ในปริมาณ รักเท่าใด ได้พอเพียง
สังคมคน สุขสงบ ไม่พบโศก
ไร้วิโยค โลกสลาย ตายเป็นเสี่ยง
จะไม่เกิด ไม่ให้เห็น เป็นสำเนียง
คนอยู่เคียง เรียงตามเผ่า เฝ้าดูกัน
จะไม่เกิด ความห่วงหา พาห่วงหวง
จะไม่เกิด เทิดหนึ่งดวง ดั่งสรวงสวรรค์
จะไม่เกิด ความคลั่งไคล้ ใส่รำพัน
จะไม่เกิด อัศจรรย์..ฉันรักเธอ..
เพราะความรัก เป็นบ่อเกิด เลิศทุกข์สุข
ทั้งปลอบปลุก คลุกและเคล้า น้ำเน่าเอ่อ
เป็นข้ออ้าง อย่างงมงาย คล้ายละเมอ
ทุกคนเจอ เผลอดื่มพิษ ติดจากมัน
ถ้าโลกนี้ ไร้นิยาม ของความรัก..ไผ่เดียวดาย
ใครไหนจัก โศกสะท้อน เฝ้านอนฝัน
ใครไหนหวัง วาดวิมาน ตระการกัน
โลกทั้งใบ แจ่มใสพลัน..ไร้วันตรม
ไม่ต้องมี ยอดวลี ที่กล่าวขาน
ไม่ต้องมี กี่คำหวาน สานสู่สม
ไม่ต้องมี ใครผิดหวัง นั่งระทม
สิ้นเสียงร้อง ก้องระงม..ถล่มทะลาย..
"บ้านริมโขง"
กล่องข้อความเต็ม ลบบ้างนะ