ช่างกระไรใจดำพี่ทำเข็ญ
น้องบานเย็นนี่ไงไยไม่ถาม
เมื่อน้องจากลาไกลพี่ไม่ตาม
หลงคนงามสาวหวึ่งเฝ้าพึงชม
ยังจะมีน้องติ๋มยืนยิ้มแป้น
รอควงแขนระรื่นน้องขื่นขม
เจ้าบานเย็นช้ำนัก อกหักตรม
ฟังแล้วแทบเป็นลมนอนดมยา
--บานเย็น--
น้องบานเย็นนี่ไงไยไม่ถาม
เมื่อน้องจากลาไกลพี่ไม่ตาม
หลงคนงามสาวหวึ่งเฝ้าพึงชม
ยังจะมีน้องติ๋มยืนยิ้มแป้น
รอควงแขนระรื่นน้องขื่นขม
เจ้าบานเย็นช้ำนัก อกหักตรม
ฟังแล้วแทบเป็นลมนอนดมยา
--บานเย็น--