สถานะของพี่ต้องลี้หลบ
ไม่อยากพบหน้าใครดั่งไม้กั้น
เป็นคนจนตัวดำไม่สำคัญ
กลัวน้องนั้นขุ่นข้องให้หมองตรม
จึงต้องวางสถานะว่า “ไม่อยู่”
จึงต้องสู้สุดฝืนอย่างขื่นขม
ขออยู่ตามประสาไม่ปรารมภ์
ขอดอมดมคนดีอย่างเดียวดาย
สถานะวันนี้คงดีแน่
ความท้อแท้ผ่านพ้นคนแพ้พ่าย
เรือลำน้อยค่อยคืนฟื้นใจกาย
ทุกข์ผ่อนคลายกลายเป็น “อยู่” คู่คนงาม
“ไพร พนาวัลย์”