เหมือนดั่งเป็น แสงใส ในแววเศร้า
มองไม่เห็นแม้นเงา ยามเจ้าหมอง
สะท้อนจิตพิศเห็น เช่นใจมอง
สัมผัสพ้อง คล้องรับ กับดวงจินต์
บอดที่ตา ใช่ว่า จะใจบอด
นับเป็นยอด กัลยา น่าถวิล
ดวงฤดี สีขาว พราวผ่องภินท์
งามรวยริน สิ้นพร้อย รอยด่างดำ
ขอเป็นเช่น แรงใจ อีกนัยน์หนึ่ง
แทนถ้อยถึง คะนึงแด่ แม่งามขำ
ฝากพจน์ศิลป์ รินเรื่อ เจือน้ำคำ
เพื่อส่งย้ำปอบขวัญ เจ้าจันทร์นวล..
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
