ความรักเอยใหนเลยจะผิวเผิน
เพียงดำเนินด้วยใจใฝ่ปราถนา
แล้วก็หยุดตรงนี้ที่ขวัญตา
ดูเหมือนว่า...หัวใจมันเรียกร้อง
หรืออาจเป็นนิยามของความรัก
ได้รู้จักแล้วใจไม่เศร้าหมอง
ได้ไออุ่นแห่งชีวีที่ใฝ่ปอง
หยิ่งผยอง...ลำพองใจเพราะได้รัก
หากแต่เพราะความต่างหว่างเราสอง
เราจึงต้องร้างลาน่าเศร้านัก
หากความจริงไม่ได้เป็นเช่นประจักษ์
เพราะว่ารักนั้นงดงามทุกยามเสมอ
........แบบว่า..กลอนแต่งได้เยี่ยมมากเลยครับ...จนอดต่อไม่ได้..อิอิ
ด้วยหัวใจไหวหวั่นยามฝันถึง
นั่นคงซึ้งเกินใจแค่ใฝ่เผลอ
ทุกท่วงท่ามยามพบประสบเจอ
ใจมันเพ้อครวญคร่ำเฝ้ารำพัน
แม้จะห่างต่างกันรักพันผูก
มิใช่ความผิด-ถูก..มาจัดสรร
แต่ด้วยใจเราสองนั้นต้องกัน
ไมตรีมั่นร้อยพ่วงใจดวงเดียว
พบเพื่อนเก่า..กันเกราจ๋าเจ้าอย่าหมอง
ลำนำร้องกล่อมจินต์ถวิลเกี่ยว
เจ้าอยู่ดีฤๅไฉนไยซีดเซียว
แบบว่า..เปลี่ยวใจหรือเปล่าเจ้าเพื่อนยา
แบบว่า..แซม-แซม
แบบว่า...มาบ่อยๆหน่อยซิคะ..
แบบ... ♥
แบบ... ♥
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
