โอ้ว่าใจไยกันมาปั้นปึ่ง
ยังคิดถึงซึ้งสวาทปรารถนา
แม้นไกลห่างต่างกายสุดสายตา
ความห่วงหาอาวรณ์ใช่คลอนคลาย
มิใช่ลมพรมพร่างแล้วร้างจาก
รักที่ฝากยากนักจะหักหาย
ตามติดตนกมลมั่นมิผันกลาย
ตราบชีพวายสลายดับจึงลับตาม
อันหญิงอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
น้องคือเดือนเตือนตาอุราหวาม
ยามเพ็ญผ่องจ้องพะวงถึงนงราม
พักตรางามยามแลไม่แพ้เดือน
ยามราตรีพี่จะดั้นฝันไปหา
ปลอบแก้วตายาจิตชิดเสมือน
เพื่อสัญญาว่ายังปลื้มไม่ลืมเลือน
อย่าแชเชือนชังกันเลยขวัญตา...
" บูรพ์ "
ฟังสัญญาจากใจ..ใครคนหนึ่ง
ให้สุดซึ้งซ่านทรวงเฝ้าห่วงหา
ทั้งดิน..ลม..ไฟ..น้ำ พี่พร่ำมา
เสมือนว่าหนักแน่นมิแคลนคลาย
คงไม่อาจหักใจไปไกลห่าง
รักอำพรางผ่านฟ้าเกินล้าหน่าย
เพียงสายลมพรมพลิ้วอุ่นผิวกาย
ก็เฝ้าหมายเมียงมองจองใจรัก
จะรอถามเดือนเพ็ญเด่นกลางสรวง
จะเฝ้าทวงสัมพันธ์มั่นสมัคร
แม้รักน้อง..รอหน่อย คอยฟูมฟัก
คนไกลภักดิ์ผูกพัน..ขอสัญญา
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
